bezoek donkey sanctuary

In het vorige berichtje had ik al gemeld dat we een verrassingsbezoek hadden gekregen van Saskia & Steven. Zij hebben het eiland met een scootertje verkend en Rian is nog een dagje met ze mee geweest naar het nationale park.

Ook met hun hebben we een avondje ge-BBQ’d op het strand. Het blijft apart dat dat zomaar op het strand mag. Vooral in het weekend is het een nationale bezigheid en zie je overal hele families BBQen. Helaas zat het er voor Sas en Steef na een weekje weer op en hebben we ze zaterdags naar het vliegveld gebracht.

Vorige week ben ik een ochtendje met Guus z’n klas mee geweest, ze hadden een excursie naar de vlindertuin. Omdat Rian die dag moest werken had ik Joep meegenomen en mocht hij ook meedoen met de activiteiten.

Op het ons “to do lijstje” stond nog een bezoek aan het ezelopvangcentrum. Ondanks dat de ezels gewoon voor ons huis langslopen vonden we toch dat we dit project moesten steunen met ons bezoek.

Het klinkt wel leuk wanneer je hoort dat hier op het eiland ezels los lopen, maar ik kan je vertellen dat het niet altijd een pretje is. Zo trekken ze regelmatig je biobak om, steken ze zomaar de weg over en eten ze het hele eiland kaal. Wanneer er ezels gewond zijn worden ze dus in het “Donkey sanctuary” opgenomen. Tot voor kort had ik een beeld dat ze daar door een aantal geitenwollensokken types werden behandeld en daarna weer terug op het eiland werden geplaatst en behoud je het probleem(of zelfs erger). Maar dit beeld was na het bezoek totaal verdwenen. Een aantal enthousiaste vrijwilligers zorgen ervoor dat de gewonde ezels worden behandeld, maar krijgen daarna een prachtig leven op het park. Ezel mannetjes worden wel weer vrijgelaten, omdat ze te veel onrust in het park creëren. Wel worden ze gecastreerd en wordt er op deze manier voor gezorgd dat de populatie de komende jaren drastisch zal dalen. Daarbij worden ezel vrouwtjes en veulens zelfs opgezocht om in het park verder te kunnen wonen.

Eerst kregen we een rondleiding op een afgesloten deel van het park waar ezel veulentjes en zwangere ezels lopen. Ook is er een deel met schildpadden en een deel met kippen (met heel veel kuikentjes) en leguanen. Joep vond trouwens een kip die verscholen in een hok zat en dacht wel even met zijn hoofd dichterbij te kunnen komen. Alleen bleek deze kip te broeden en kreeg hij dus een felle pik van z’n snavel. Gevolg; Joep vindt kippen niet meer zo leuk. Ook van schildpadden moet hij niets meer hebben, omdat deze hem steeds in een hoekje dreven ( ik had hem als grapje gezegd dat ze bijten).

Dat schilpadden niet alleen rustig onder een boom liggen te wachten op eten, kan je zien op één van de foto’s. Wist je trouwens dat een parende schildpad het geluid van een kip maakt!! (hoor en kijk hier maar:  http://youtu.be/HSyd4GaWTnU). Na dit bezoek hebben we een rondje met de auto door het park gemaakt waar maar liefst  400 ezels leven. Vooral de jongens vonden dit geweldig, omdat de ezels met hun hele kop de auto in gingen om te kijken of er eten was.

Toen we terug bij de ingang kwamen werden we nog getrakteerd op de geboorte van een ezel! Omdat we er bovenop zaten en de jongens ook alles konden zien, moesten we wel het een en ander uitleggen, hoe het er uitkomt konden ze zien maar hoe de ezel erin komt was toch wel een slimme vraag, waar antwoord op gegeven moest worden)

Oh ja, via internet had ik een tijdje geleden een “action cam” besteld. Saskia en Steven waren zo vriendelijk om deze voor mij mee te nemen. Met dit cameraatje maak je mooie beelden van het onderwaterreservaat waar Bonaire om bekend staat, maar kan je ook leuke filmpjes maken van in het water springende jongetjes J (zie toegevoegde film)