De grote parade, Washington Slagbaai en afscheid Ruud en Annemieke.

De vakantie van Guus zit er weer op en mijn ouders zijn weer naar huis. Rian had in de afgelopen dagen meerdere dagen vrij dus we konden flink wat acties ondernemen. Helaas was voor Guus, Joep en mij de tropische griep (Misselijkheid, koorts en hoofdpijn) een grote spelbreker.

Zondags middag zou ik met Joep (Rian bleef thuis bij de zieke Guus) de grote parade in Kralendijk bezoeken. Dit moest het hoogtepunt van de carnavalsweken zijn.  De optocht zou om 15:00uur starten, maar ja het is Bonaire…, dat zal wel wat later worden. Dus om 16:00uur had ik met m’n ouders in het centrum afgesproken. Om 15:45 kom ik aan in het centrum en zie nog net de politie auto, die als staart van de stoet mee rijdt. Zwaar balend ren ik met Joep op m’n nek en bellend met m’n ouders, naar de andere kant in de hoop nog een stukje van de stoet mee te kunnen pikken. Flink bezweet zie ik daar inderdaad weer een deel van de stoet en schiet ik nog wat plaatjes. Ook m’n ouders pikken uiteindelijk nog de staart mee en drinken we nog een biertje, wanneer de parade voorbij is. Immers iedereen blijft nog even gezellig staan. Juist op het moment dat we weer naar huis wilden gaan, verscheen de kop van de stoet weer. Wat bleek de stoet zou dus tot in de avond rondjes draaien in het centrum. Alle haast dus voor niets. Afgelopen week heb ik nog een samenvatting geplaatst van de kinder en grote parade (voor de liefhebbers).

Maandags zou Rian met m’n moeder gaan kanoën in de lagune, maar ook dat ging voor haar niet door vanwege ziektes. Dat bewaren we dus voor één van de volgende bezoeken.

Woensdags vertrokken we met z’n allen naar het nationale park (Washington Slagbaai) met voor de zekerheid 2 auto’s. Dit bleek een verstandige zet te zijn, want na 10km gaf Guus aan dat het toch niet ging en kon Rian weer met Guus naar huis. Nu denken jullie…., alweer Rian? Tja, dat kon nu even niet anders, want ik was de enige die de geleende Pick-up van Sandra haar ouders (waarvoor nogmaals dank!) mocht besturen. Daarbij had Rian vorig jaar al het park gezien.

Het park is absoluut een “must see”, tijdens een verblijf op Bonaire. Het is behoorlijk groot met prachtige strandjes en natuurspektakels. Helaas schijnen we nog het mooiste strandje van het park gemist te hebben. Deze bewaren we maar weer voor een volgende keer.

Donderdags heb ik weer meegevoetbald met “Groot Bonaire” tegen BCT (Bonaire Christian Team). Helaas werden we dit keer redelijk van de mat afgespeeld, maar dat werd alweer snel vergeten na een paar biertjes in de “kantine” (een kroeg naast het stadion).

Rian heeft voor de eerste keer een ambu vlucht gehad, een patiënt werd overgevlogen naar Curaçao. Je moet eerst 2 keer  hebben meegevlogen. Een patiënt wordt altijd begeleid door 2 verpleegkundigen. Rian ging dus als derde persoon mee en mocht daarom voorin naast de piloot zitten. Vol opwinding was ze even later weer terug op Bonaire. Een geweldige belevenis in zo’n klein vliegtuigje!  

Zaterdag middag kwamen bij mij de eerste verschijnselen van de griep, maar de paracetamol hield me nog gelukkig op de been en konden we gezellig  op bezoek bij Lobke, Julius en haar ouders. Aansluitend hebben we bij Spice gegeten, om het bezoek van m’n ouders in stijl af te sluiten.